Aktualności

Najkrótsza noc na pielgrzymce... O 4.00 XXXVII Piesza Pielgrzymka wyruszyła z Kłobucka na Jasną Górę. Wyruszyła to mało powiedziane - wybiegła! Odległość ponad dwudziestu kilometrów, z jednym tylko postojem, przebyliśmy w tempie błyskawicy, by nawet przed czasem stanąć u stóp Jasnogórskiej Pani. Z głośników rozlegał się głos ks. Piotra, prezentującego kolejne grupy naszej pielgrzymki. Jej hasłem jest zawołanie: WIERZĘ W CHRYSTUSA. Pielgrzymi przemierzyli ponad 430 km, niosąc wraz z osobistymi intencjami również te, o które prosił ks. biskup:

• modlitwa w intencji duchowieństwa naszej diecezji oraz Boże owoce trwającego synodu

• modlitwa o powołania kapłańskie i do stanu zakonnego

• modlitwa za ofiarodawców i dobroczyńców Pielgrzymki

Nad organizacją pielgrzymki i jej przebiegiem czuwali:

DYREKTOR PIELGRZYMKI - ks. Marcin Kościński

PILOT PIELGRZYMKI - ks. Tomasz Wołoszynowski

OJCIEC DUCHOWNY - ks. Krzysztof Płuciennik

MODERATOR MUZYCZNY – ks. Arkadiusz Oslislok

KWATERMISTRZ PIELGRZYMKI – Łukasz Krukowski 

SEKRETARIAT - ks. Piotr Świątkowski

SEKRETARIAT - ks. Łukasz Kwiatkowski

W siedmiu grupach pielgrzymowało 450 pątników. Najmłodszym jest niespełna dziewięciomiesięczny Franek z grupy 1, natomiast najstarszym pielgrzymem jest 77-letni Jan z grupy 3 oraz również 77-letnia Alfreda z grupy 2. Przed klasztornymi murami witał nas ks. bp Krzysztof Włodarczyk, który towarzyszy nam od wczoraj.

I ostatnia Msza św... Na jasnogórskich wałach przewodniczył jej ks. bp  z diecezji szczecińsko-kamieńskiej. Pątników z pięciu diecezji: szczecińsko-kamieńskiej, pelplińskiej, koszalińsko-kołobrzeskiej, drohiczyńskiej i rzeszowskiej przywitał przeor klasztoru, dziękując za świadectwo wiary. Dziękował wszystkim służbom i organizatorom pielgrzymek.  

Wiem, komu uwierzyłem

Dziś koniec duchowej pielgrzymki na Jasną Górę. Uczestnicząc w Złotej Grupie, odbyłeś drogę serca – rekolekcje. Słowo rekolekcje (łac. recolligere) oznacza zbierać na nowo, zbierać powtórnie. Te trzynaście dni miało na celu na nowo zebrać skarby, które przygotował dla Ciebie Bóg, oraz powtórnie przyprowadzić Cię do kochającego Ojca. To właśnie Bóg i nasz całkowity powrót do Jego Miłości, Jego domu jest celem naszych dążeń.

Ranek przywitał nas lekko zachmurzonym niebem, ale dzień zapowiadał się pięknie. Tradycyjnie już dwunastego dnia zmierzaliśmy na Mszę św. na Górce Przeprośnej. Najpierw jednak nabożeństwo pokutne i spowiedź. To ostatnia Eucharystia w naszej pielgrzymkowej wspólnocie. Odprawił ją ks. biskup Krzysztof Włodarczyk, który wspominając swoje uczestnictwo w pielgrzymce, wyraził szczerą radość ze spotkania. Przyjechał do nas prosto z rekolekcji z Krościenka. W homilii, nawiązując do I czytania  i zawartego w nim wezwania do otwarcia się na prawo Boże, omówił cztery etapy życia duchowego. Po pierwsze, człowiek nie został stworzony do samotności. Ks. biskup wspomniał brata Rogera, który mówił, że samotności człowieka nie wypełni żadna ludzka zażyłość. By tej pustki nie było, w sercu jest Pan. Bóg jest miłością, z miłości do człowieka i dla człowieka stworzył świat, chce, by był on szczęśliwy. Godne podziwu jest Boże stworzenie. Dlaczego więc bywa tak, że nie czujemy tej wielkiej, bezinteresownej miłości Boga? Natura ludzka, osłabiona nieposłuszeństwem, grzechem odgradza nad od Boga jak parasol od deszczu. Górka Przeprośna – to dobry moment na zamknięcie tego parasola, na spowiedź. Człowiek stworzony jest do szczęścia, ale z własnej woli wybiera inną drogę. Jakie jest wyjście? Bóg zesłał nam swego Syna, On z miłości do nas przelał swoją krew, by nas wybawić od śmierci wiecznej. ON SIĘ NAMI NIE MĘCZY! Potrzebuje tylko szczeliny naszego serca. Tu, na pielgrzymce, widzimy wyjście z sytuacji – Jezus żyje! Jeżeli chcemy otrzymać ten dar, musimy otworzyć serce na Jezusa. Jak pisze św. Jan – Jezus wszystkim, którzy Go przyjęli, dał moc, by stali się dziećmi Bożymi. Oto stoję u drzwi i kołaczę – czytamy w Apokalipsie. Czeka na nasze zaproszenie. Na naszą modlitwę. Każda modlitwa jest wyznaniem wiary, ż Jezus jest Panem. Maryja nas poprowadzi, podajmy jej rękę. Nasze życie jest wtedy pełniejsze, pewniejsze i prawdziwe.

Po modlitwie wiernych nastąpiła uroczystość złożenia ślubowania nowych członków Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Po Komunii św. dziękowaliśmy za dar pielgrzymki i prosiliśmy, byśmy zawsze byli dziećmi Bożymi. Na zakończenie ks. biskup jeszcze raz podkreślił, że Maryja poprowadzi nas do Jezus, Ona nigdy Go nie zasłoni.

Wszystkich, którzy jutro (13 sierpnia) chcieliby zobaczyć wejście naszej pielgrzymki na Jasną Górę, serdecznie zapraszamy na transmisję on-line za pośrednictwem strony sanktuarium.

Wejście  - godz. 8.30

Msza św. - godz. 11.30

https://jasnagora.pl/pl/media/na-zywo/

Czas na odpowiedź

Droga naszej duchowej pielgrzymki powoli dobiega końca. Nieuchronnie wiedzie to nas do podjęcia decyzji – czy tegoroczne duchowe pielgrzymowanie skończy się jedynie miłą refleksją: „jak pięknie było w życiu Maryi i jakby mogłoby być w moim życiu”, czy jednak– jak zachęcał papież Franciszek – wstanę z mojej życiowej kanapy i ruszę w drogę wiary. Cały dialog Maryi z Aniołem Gabrielem prowadził Ją do wolnej decyzji – Maryja musiała wybrać. Biblia podaje: Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!»(Łk 1, 38). 

Obudził nas rześki poranek, jak zwykle na tej pielgrzymce – po deszczowej nocy.  Kolejny dzień pielgrzymowania w pełni zaczął się Eucharystią w kościele w  Stolcu. Tematem homilii wygłoszonej przez księdza Dawida była… droga, czyli pielgrzymkowa codzienność. Ks. Dawid wyszedł od filmów drogi, których bohaterowie przeszli przemianę. Jak Abraham – Bóg wyprowadził go, by wyruszył do ziemi, którą miał wziąć w posiadanie. Nic o niej nie wiedział, ale usłuchał. Pan, mimo bardzo podeszłego wieku Abrahama, dał mu potomka, dał potomstwo liczniejsze niż ziarna piasku na plaży. My też wyruszyliśmy w drogę, jesteśmy na Eucharystii. Bez niej nasza droga nie będzie piękna, byłaby zwykłym rajdem. Idziemy do naszej Matki, wielu kolejny raz. Przytaczając przypowieść o rabinie pytającym strażnika „Dla kogo chodzisz?”, ks. Dawid do pielgrzymów skierował pytane – a ty dla kogo idziesz? Szukasz drogi – posłuchaj Jezusa, On jest Drogą, On wskazuje kierunek – jest Prawdą i Życiem. Wstań, leniwcze, droga sama do ciebie nie przyjdzie – zaapelował na koniec.

Dziś w pięknym stoleckim kościele miała też miejsce wyjątkowa uroczystość - sześć sióstr zakonnych odnowiło swoje śluby zakonne, siostry: Monika, Zofia, Pia, Urszula, Małgorzata i Renata. Ojciec duchowny, mówiąc o wielu dobrych ludziach, których spotykamy na pątniczym szlaku, nazwał je pięknymi kwiatami. Po Komunii św., świadomi swej słabości, prosiliśmy Jezusa by zawsze był z nami, by był naszą drogą.

Jak to się stanie?

Wierny i prawdomówny Bóg złożył Maryi obietnicę. Także i Tobie przez posługę Kościoła oraz przez wiarę, która jest w Twoim sercu, Bóg składa obietnicę. Wydawać by się mogło, że to dla nas niemożliwe, jednak dla Boga nie ma nic niemożliwego. Ale Maryja, wierząca kobieta, doświadcza tych samych ograniczeń co każdy z nas – stawia pytanie: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?. 

Dziś niebo niczym nas nie zaskoczyło. Etap do Gruszczyc przemknęliśmy  niemal błyskawicznie. Na Mszy św. w Jasionnej niewielki deszczyk próbował nas przestraszyć, ale bezskutecznie. Ks. Łukasz swą homilię rozpoczął od nieco prowokacyjnego pytania – kto z pielgrzymów wierzy w życie po śmierci? Kto wierzy w to, że jest ono wieczne? Kto pragnie być w niebie? Pielgrzymi nie mieli wątpliwości, ale według badań, których wyniki przytoczył ks. Łukasz, trzech na pięciu wierzących i praktykujących ma jednak z tym problem. A przecież Jezus zawarł z człowiekiem umowę – dam ci życie wieczne, jeśli ty oddasz mi swoje życie na ziemi. Musisz więc – kontynuował ks. Łukasz – żyć życiem obumierającego ziarna z dzisiejszej przypowieści.